Jesús Castro Yáñez quería que Outroutro fose textura máis que texto. Quería un libro cos mínimos vínculos persoais, un libro asociativo que estivese fóra do autor e fóra do propio libro, pero dentro do mundo. Deste xeito, Outroutro constrúese cunha mirada que se desliza sobre feitos cotiáns como se fosen constelacións de significado comunal. Os feitos máis sinxelos, o silencio, a acción inmóbil ou a modestia dos instantes íntimos úsanse na poesía de Castro Yáñez para crear unha poderosa conciencia poética, máis fascinante a medida que imos descubrindo a marabillosa estrutura especular do libro.

Durante este mes de abril, o autor levará este libro publicado por Chan da Pólvora a diferentes cidades de Galicia. O día 23 estará con Nieves Neira na libraría Trama de Lugo e o 24 na libraría Paz de Pontevedra xunto a Branca Trigo. O día 25 estará acompañado de Xiana Arias na libraría de Numax en Santiago de Compostela e o día 26 en Moito Conto, na Coruña, con Calis Pato.

“Para min, a estrutura é estilo e o estilo estrutura”, asegura e, dalgún xeito, el é un poeta que orbita arredor da especulación e expón preguntas esenciais para a súa proposta artística: Que é o que fai que un poema sexa este e non outro? Que é o intercambiable dun poema? Que é o que sempre queda nel e que, cando se extraia, fará que esboroe? Esta estratexia permítelle imaxinar como sería o poema antes de ter chegado a el, porque o que se escribe “sempre é a copia dun orixinal que non existe”. Como a identidade, que só pode afirmarse mediante repeticións –aínda que mute cada vez que algo se repita–, as palabras poder ser outras, acabadas de estear cada vez que as volvamos dicir.

 

Jesús Castro Yáñez

Jesús Castro Yáñez (Baltar, A Pastoriza; 1992) gañou no ano 2015 o Premio de Poesía Pérez Parallé con Os nomes e os himnos (Espiral Maior, 2016), libro que posteriormente ampliou como proxecto transmedia en https://www.instagram.com/catroxardinsardendo/ e na performance Ningún quería ser nube, para falar de homofobia interiorizada e delitos de odio contra a comunidade queer. No 2017 publicou Ultramarino (Chan da Pólvora Editora, 2017), que inaugurou a colección Areal de Melide do selo, e que mestura poesía e imaxe usando a técnica da cianotipia. No 2021 encargouse de coordinar e traducir Campo de plumas (Sushi Books), unha antoloxía de poemas LGBT+ ao longo da historia. Como tradutor, tamén verteu ao galego dous libros de Anne Carson: A antropoloxía da auga (Chan da Pólvora, 2023) e Autobiografía do vermello (Noudelo e Ribón, 2025). No eido da literatura infantil, escribiu Federico (Triqueta Verde, 2023), un conto que entre a prosa e o verso propón unha biografía ficcionada de Federico García Lorca.

A sala da asociación Portas Ártabras da Coruña acolle este venres, 14 de marzo, a presentación na Coruña de Prefiro condenarme, a antoloxía poética de Margarita Ledo Andión que editou Chan da Pólvora. O acto, que comeza ás oito da tarde, contará coa presenza da autora xunto a Eva Veiga, que escribiu a introdución ao volume. Canda elas estará o director de Chan da Pólvora, Antón Lopo.

Margarita Ledo Andión percorre as arestas da súa poética en Prefiro condenarme, título que coincide co do seu último documental e que inclúe pezas inéditas, como os seus poemas a Monforte de Lemos. A autora tiña 19 anos cando publicou en Xistral, a editorial de Manuel María e Saleta Goi, o libro Parolar cun eu, cun intre, cun inseuto, o seu primeiro poemario. Agora, 55 anos despois, volve os ollos cara ao pasado e atravesa en Prefiro Condenarme, publicado por Chan da Pólvora na súa colección Cova da lontra, a historia da súa poesía. Faino, ademais, cun libro de miradas múltiples para descubrirnos os ángulos menos visibles do poema.

O título, baixo o que se agrupan desde as súas primeiras composicións de xuventude ata os textos máis recentes e característicos do seu estilo, coincide co da súa máis recente película, onde desenvolve en clave documental a idea do amor como insubmisión. Aquí, porén, Prefiro condenarme vólvese memoria accidental dunha frase que lle escoitou á súa nai.

Emma Couceiro presenta este venres en Numax, en Compostela, a partir das 20 horas,  Pobreza de espírito, o seu esperado regreso á poesía tras máis de dez anos silencio. Canda ela estará a poeta Alba Cid, coa que manterá un diálogo sobre un libro atravesado por conceptos como éxito, fracaso ou meritocracia. Pobreza de espírito, unha proposta reveladora e implacable, concibido desde a máxima esixencia literaria, tracexa unha especie de glosario técnico ou especializado na disciplina de “ser unha persoa de proveito”. 

Foron anos dun proceso “lento e envelenado” que deu como resultado Pobreza de Espírito, o libro publicado por Chan da Pólvora co que Emma Couceiro regresa á poesía tras unha década de silencio. O libro preséntase este venres 14 de febreiro, a partir das 19 horas, na libraría Moito Conto da Coruña coa compaña da poeta e editora Dores Tembrás, encargada de presentalo. No seu regreso, a autora non só foi depurando e interiorizando o ritmo dos seus versos, senón que tamén nos propón unha reflexión sobre certos valores de ampla aceptación social que nos permiten converternos “nunha persoa de proveito”, como o éxito ou o fracaso. Deste xeito, a lectura de Pobreza de espírito conxuga a madurez formal de Emma Couceiro coa súa capacidade de indagación, sutil na aserción, inclemente no seu fondo corrosivo.

Continúe lendo Emma Couceiro presenta ‘Pobreza de espírito’ o venres 14 na libraría Moito Conto da Coruña

Esta sexta feira sete de febreiro, preséntase na Gantalha do Pichel, en Compostela, a partir das sete da tarde, o libro Passa-montanhas de Séchu Sende, un lanzamento co que Chan da Pólvora iniciou o ano 2025. Baixo o lema “festa e revoluçom”, o autor convoca un acto onde el mesmo lerá algúns dos poemas do volume pero no que tamén haberá unha techno-regueifa e pandeiretada, ademais de rosca e empanada para pechar o encontro.

Continúe lendo Séchu Sende presenta este venres 7 de febreiro na Gentalha do Pichel o seu ‘Passa-montanhas’

---