Publicado o

O libro ‘Tinta de luz’ de Pepe Cáccamo, con imaxes de Berta Cáccamo, entra na lista de honra do Ibby

O libro Tinta de Luz de Pepe Caccamo, que Chan da Pólvora publicou con imaxes de Berta Cáccamo, ingresou na Lista de Honra do Ibby, a organización internacional para o libro xuvenil. Pepe Cáccamo foi o único autor galego seleccionado nun apartado que recolle a só 68 escritores e escritoras do mundo, en 48 linguas diferentes e sesenta países. A inclusión nesta lista supón tamén un recoñecemento á excelencia editorial. A lista do Ibby, que inclúe no apartado de tradución á realizada ao galego por David A. Álvarez Martínez sobre Pippi mediaslongas de Astrid Lindgren, aparece cada dous anos en inglés. O máis importante desta lista é que representa o mellor da literatura de rapazas e rapaces que se publica no mundo e unha recomendación para a súa publicación nos países que pertencen a esta organziación internacional.

Debido á pandemia polo coronavirus, a presentación oficial da lista pospúxose este ano ata setembro de 2021, dentro do congreso que se celebrará en Moscova.

Tinta de luz foi o volume que abriu a colección Udra de poesía para nenas e nenos. Recentemente, chegou ás librarías o número dous desta colección, titulado, nos outras, un libro que pretende afianzar a idea de que non hai desculpas para a marxinación e o acoso escolar. Marica Campo é a autora dos poemas e Menchu Lamas a responsable das ilustracións.

Publicado o

Panxoliña de Arcadio López-Casanova

Arcadia López-Casanova ofrécelle ás lectoras e lectores e Chan da Pólvora unha nova panxoliña, que poderes atopar na sección chanzo. Esta composición únese ás que publicou a finais do 2019 na editora baixo o título A canción da Noite que levas no corazón. O volume, publicado na colección Malaca de fóra cunha coda escrita por Luís Cochón, é unha das achegas máis orixinais de López-Casanova, que nesta plaquette elaboraba unha “crestomatía moi escolleita de cantigas de amor e de amigo, de refrán e mesmo de mestría”, subliñaba Cochón. Agora ofrece Panxoliña da neve de luz, un fermoso texto que conserva íntegro o alento das panxoliñas tradicionais. O poeta, neste sentido, estilizou e actualizou o xenero dunha maneira asombrosa.

 

Publicado o

‘nós outras’, un libro de funcionalidade transformadora, subliña Ramón Nicolás

O “estoupido cromático” e a “enerxía innata que arrastran as imaxes de Menchu Lamas” acompañan a aventura poética de Marica Campo en nós outras, o libro que Chan da Pólvora acaba de publicar na colección Udra de poesía para nenas e nenos. O crítico Ramón Nicolás faise eco do volume no seu Caderno da Crítica e saúdao como unha valiosa achega para “combater os prexuízos sociais, os estereotipos ou o acoso escolar e non só”. Trátase –sublima Nicolás– dun libro “editado requintadamente, no que se deposita unha funcionalidade transformadora extraordinaria. Oxalá sexa moi lido”.

Para ler a crítica completa:

nós outras, de Marica Campo e Menchu Lamas

Publicado o

‘Barrancos’ e ‘Protocolos’, as dúas novas audiografías de Romaní e Silva

Ana Romaní e Chus Silva ofrecen dúas novas audiografías de A desvértebra, o último libro de Romaní, publicado por Chan da Pólvora. Barrancos e Procotocolos son os dous novos títulos desta experimentación coas xeografías e a voz que poderás ir descubrindo na web da editorial a través do Laboratorio de Indagacións Poéticas (LIPo).

O proxecto consiste en trasladar a voz da poeta ao exterior e integrala nun corpo sonoro. Para a realización de cada peza, gravaron primeiro en estudio os poemas. Logo, reproducíronos por un altofalante en diferentes localizacións e rexistraron de novo o audio mediante unha imaxe. Como resultado, os poemas non só se suman ao espazo, senón que forman parte del: transfórmano e ao tempo transfórmanse.

As preguntas que expón o proxecto [ideado para o uso de auriculares] son realmente inquietantes: Quen escoita a quen? O espazo ao poema ? O poema ás voces que o cruzan? A voz ao lugar? Escoita quen mira? Ana Romaní e Chus Silva rompen as lindes da escrita, da voz e da xeografía para crear unha dimensión comunal única.

Publicado o

Chan da Pólvora: libros para amar a poesía

Imos rematando o ano e nos próximos días irémosvos enviando as máis recentes novidades!!! Este 2020 foi un pouco descontrolado, pero aí seguimos, traballando para construír un espazo de encontro a través da poesía… Como primeira iniciativa, enviámosvos un convite para compartir os libros de Chan da Pólvora…

E entre as propostas que vos facemos, figura a dun agasallo de subscrición, que inclúe o envío dun carnet de subscritor/a nunha caixiña de deseño específico.

Envíanos un e-mail a: luisa.chandapolvoraeditora@gmail.com

Publicado o

‘A desvértebra’ de Ana Romaní convértese en fragmentos de audiografías para LIPo

En paralelo á publicación de A desvértebra en Chan da Pólvora, Ana Romaní reconstrúe boa parte dos seus poemas xunto a Chus Silva para unha serie de audiografías que poderás ir descubrindo na web da editorial a través do seu Laboratorio de Indagacións Poéticas (LIPo). O proxecto consiste en trasladar a voz da poeta ao exterior e integrala nun corpo sonoro. Para a realización de cada peza, gravaron primeiro en estudio os poemas. Logo, reproducíronos por un altofalante en diferentes localizacións e rexistraron de novo o audio mediante unha imaxe. Como resultado, os poemas non só se suman ao espazo, senón que forman parte del: transfórmano e ao tempo transfórmanse.

As preguntas que expón o proxecto [ideado para o uso de auriculares] son realmente inquietantes: Quen escoita a quen? O espazo ao poema ? O poema ás voces que o cruzan? A voz ao lugar? Escoita quen mira? Ana Romaní e Chus Silva rompen as lindes da escrita, da voz e da xeografía para crear unha dimensión comunal única que durante os próximos semanas poderás ir  descubrindo no Laboratorio de Indagacións Poéticas (LIPo), unha sección da web da editorial.

As audiografías de A desvértebra apenas amosan movemento. Tampouco ilustran nada que a voz pronuncie. Sinxelamente rexistran a imaxe do son, a voz nun espazo, a dicción do poema nun lugar onde o escoitan ou non. E aínda así e sen que nada semelle moverse hai un substrato vibrante que palpita. Ese é o ámbito que esculca o libro, cruzado de voces e experiencias diversas, nun contexto que alerta do ecocidio e o colapso sistémico, que atende á dor dos corpos crebados e se detén nos mecanismos de control e consolidación da orde patriarcal e o exterminismo capitalista. É a revolta das poboadoras de substratos na urxencia dun cambio de plano, da alianza multiespecies e doutras formas de vida, acaso nunca humanas.