Publicado o

‘Je vous salue, Fran Cortegoso’, unha plaquette de Pablo Fidalgo para lembrar ao autor de ‘Suicidas’

O cinco de outubro cumpríronse cinco anos do falemento de Francisco Cortegoso (Bora 1985–2016) e Chan da Pólvora dedicoulle un espazo especial na súa web [www.chandapolvora.gal]. Non se trataba unicamente dun tributo amical a alguén que participou activamente no proxecto da editora senón tamén que era unha demostración de admiración por un poeta de marcada singularidade e un dos primeiros autores do seu catálogo. Agora, chega ás librarías unha plaquette que o homenaxea a partir dos versos doutro poeta, Pablo Fidalgo Lareo en Je vous salue, Fran Cortegoso.

O 21 de setembro de 2020, Pablo Fidalgo Lareo estrenou no Teatro Principal de Compostela, dentro do programa do festival Alguén que respira!, a súa performance Je vous salue, Fran Cortegoso, realizada sobre unha serie de poemas que agora recupera Chan da Pólvora Editora para homenaxear ao autor de Suicidas no quinto aniversario da sua morte. A plaquette forma parte da colección Malaca de Fóra e inclúe unha fotografía do autor no seu cuarto de Ramatuelle, a cidade do sur de Francia na que traballou ao longo de varios veráns.

A xeito de introdución ao texto, Pablo Fidalgo Lareo puntualiza: “o único que me une a Fran Cortegoso é a invitación que un amigo común me fixo para traballar sobre el. Para min, este texto non é só a única conversación posible que podía ter con Fran, senón un réquiem e unha despedida definitiva dunha lingua e dun lugar”.

O 5 de outubro de 2016, cando morre Cortegoso, Fidalgo Lareo preparaba a estrea en Compostela de Habrás de ir a la guerra, que empieza hoy, unha peza na que reconstruía a historia da súa familia a partir da fascinante figura do seu tío bisavó, Giordano Lareo, obrigado a abandonar España polo golpe de estado de 1936 e tesoureiro da República no exilio. En realidade, todo na obra de Fidalgo é un esforzo para reescribir a memoria individual e colectiva do pobo, con independencia da súa latitude e do seu idioma.

Esta vertente [significativa no seu teatro e na súa poesía] eclosiona na performance que creou en 2020 sobre o poeta e monxe portugués Daniel Faria [o texto foi publicado por Papeles Mínimos] e chega á súa expresión máis persoal en Je vous salue, Fran Cortegoso, onde brillan tanto os poemas como os poetas, fundidos ambos nun concepto esencial: “A única liberdade é definir o amor”. Imposible non emocionarse co Cortegoso que recuperan para nós os versos de Fidalgo. Imposible non facelo ao lembrar un poeta que quería superar a linguaxe posesiva e desvelar un poema que sempre puidese acoller ao outro. “A morte”, escribiu Cortegoso, “é algo que nos pertence / contempla como se percorre azul / tras un veo de brancura no pulso”.